Αγάπη είναι ο ίδιος ο Θεός και ό ποιος μένει στην αγάπη, μένει στο Θεό και ο Θεός κατοικεί μέσα στην ψυχή του. Α΄ Ιωάννου δ:16. Έτσι λέει ο Ιωάννης, ο απόστολος της αγάπης. Όποιος έχει αγάπη δεν έχει φόβο στη ψυχή του, άρα ούτε αγωνία, ούτε άγχος. «Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον.» Α΄ Ιωάννου δ:18. Η φοβία μπορεί να εξαλειφθεί από τη ψυχή του κάθε ανθρώπου που θα δεχθεί την αγάπη του Χριστού. Όταν αγαπάμε κάθε άνθρωπο με ειλικρίνεια και χωρίς κανένα συμφέρον, χωρίς να εξετάζουμε σε ποιο κόμμα ανήκει, ποια ομάδα υποστηρίζει, ποιανού δόγματος ...
Ό,τι και να γίνεις σε αυτό τον κόσμο, ό,τι και να ακολουθήσεις και για ό,τι και να αγωνιστείς τα αποτελέσματα θα είναι περιορισμένα. Ο τελικός σκοπός δεν πετυχαίνεται ποτέ. Η ψυχή δεν αναπαύεται και το σώμα άδικα ταλαιπωρείται. Δεν θέλουμε να αριθμήσουμε τις χίλιες και δύο θεωρίες, ανατολίτικες και δυτικές, που πρόσφεραν μια φιλοσοφία, για να βοηθήσουν τον άνθρωπο και απέτυχαν ολοκληρωτικά. Τι μας ενδιαφέρει τι λένε οι πολλές θεωρίες;
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός λίγο πριν αναληφθεί, έδωσε εντολές στους αποστόλους: «Σεις δε είσθε μάρτυρες τούτων. Και εγώ αποστέλλω την επαγγελία του Πατρός μου εφ΄ υμάς, σεις δε καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ, εωσού ενδυθήτε δύναμιν εξ΄ ύψους.» Λουκάς κδ:48-50.
Έτσι είπε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός στο Θωμά που συνηθίσαμε να αποκαλούμε «άπιστο». «Μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός». Καλά έκανες Θωμά και είπες, «εάν δεν ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων και βάλω την χείρα μου εις την πλευράν αυτού, δεν θέλω πιστεύσει». «Φέρε λοιπόν τον δάκτυλόν σου εδώ, και ιδέ τας χείρας μου και φέρε την χείρα σου, και βάλε εις την πλευράν μου και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός» Ιωάννης κ:25,27.
Η σταύρωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η ανάστασή Του είναι ένα ιστορικό γεγονός, που όχι μόνο δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, αλλά επιβλήθηκε και γιορτάζεται κάθε χρόνο, σε όλους τους λαούς, επί δύο χιλιάδες χρόνια. Κάθε χρόνο όλοι γιορτάζουμε την ανάσταση του Σωτήρα και νικητή του θανάτου, του Ιησού Χριστού.
Γίνεται μεγάλος αγώνας από όλους τους ανθρώπους και εξαντλητικές προσπάθειες απ’ όλους για να εξασφαλίσουν τη ζωή και την ευτυχία. Ταχύτητα ιλιγγιώδης, μόχθος πολύς, αγωνία μεγάλη. Όλα αυτά δημιουργούν άγχος, σπασμό των στεφανιαίων αγγείων, έλκος στομάχου και υπερτασικές κρίσεις. Γιατί δεν είναι μόνο ο συνεχής αγώνας, για την εξασφάλιση των υλικών αγαθών, αλλά και η συνεχής αντιπαράθεση με τους άλλους ανθρώπους, υπηρεσίες και συστήματα.
Ποιός μπορεί να σώσει τoν άνθρωπο; Όλοι έχουν τη φιλοδοξία να μας σώσουν, μια που έχει αποδειχθεί ότι όλοι έχουν αποτύχει στη σωτηρία του ανθρώπου. Θέλουν να δοκιμάσουν τη δύναμή τους και τη μεγάλη τους ικανότητα για να δοξαστούν. Από τι όμως θέλουμε να μας σώσουν;
Μπήκαμε αισίως στο νέο έτος, με χίλια δυο προβλήματα και απορίες. Πώς πέρασε τόσο γρήγορα το προηγούμενο έτος; Πώς περνάει τόσο γρήγορα ο χρόνος; Τρέχει με την πιο μεγάλη ταχύτητα.
Ο Χριστός δεν ήταν ένας άνθρωπος που θεοποιήθηκε, αλλά ήταν ο Θεός που ενανθρώπισε…. «εν μορφή Θεού υπάρχων δεν ενόμισεν αρπαγή το να είναι ίσα με τον Θεόν, αλλ’ εαυτόν εκκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» Φιλιππησίους β: 6-8
