Αποτελεί ένα ερώτημα συνυφασμένο με την ίδια μας την ύπαρξη. Η βιολογία προσπαθεί να ανιχνεύσει τα χαρακτηριστικά της ζωής. Η αστροβιολογία μελετά τις συνθήκες εκείνες που πρέπει να επικρατούν σε έναν πλανήτη ώστε να αναπτυχθεί η ζωή, και οι αστρονόμοι μάταια σαρώνουν τον απέραντο ουρανό για να λάβουν σημάδια εξωγήινης ζωής. Αλλά τελικά τι είναι η ζωή;

Συνεχίζοντας τη σειρά των άρθρων μας σχετικά με την ευστάθεια του αθεϊσμού ως κοσμοθεωρία, θα εξετάσουμε ως επίλογο το θέμα της μετά θάνατον ζωής. Μία κοσμοθεωρία, για να είναι πλήρης, θα πρέπει να δίνει σαφή απάντηση για το τι συμβαίνει όταν ο άνθρωπος φθάνει στο κατώφλι του θανάτου: είναι το τέλος της ύπαρξής του ή υπάρχει κάποια συνέχεια μετά θάνατον;

Εξ’ ορισμού, ο αθεϊσμός είναι μία φιλοσοφία χωρίς ελπίδα. Δεν προσφέρει απαντήσεις σε κανένα βασικό ερώτημα της ζωής. Δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε τη δημιουργία του Σύμπαντος, ούτε την εμφάνιση της ζωής. Για αυτό και ο Λόγος του Θεού συνδέει σε πολλά σημεία την αθεΐα με την αφροσύνη: «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, δεν υπάρχει Θεός.» Ψαλμός 14:1

Πώς εξηγεί ο αθεϊσμός την ύπαρξη του ανθρώπου (β’)