«Διότι εάν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, θέλει συγχωρήσει και εις εσάς ο Πατήρ σας ο ουράνιος. Εάν όμως δεν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, ουδέ ο Πατήρ σας θέλει συγχωρήσει τα πταίσματά σας.» (Ματθαίος, ς΄:14-15)
Ο Πατέρας Θεός έστειλε τον Υιό του Ιησού Χριστό, να πληρώσει με την σταυρική Του θυσία για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, έτσι ώστε να σώσει τον καθένα που θα μετανοήσει και θα Τον επικαλεστεί για να έρθει στη ζωή Του. Δηλαδή ο Κύριος Ιησούς συγχωρεί τον άνθρωπο που Τον δέχεται στην ζωή του και τον καθαρίζει με το άγιο αίμα της θυσίας Του από τις αμαρτίες του. Σαν Υιός και Λόγος του Θεού και Θεός αληθινός, μιας και «Θεός ήτο ο Λόγος» (Ιωάννης α:1), θα μπορούσε να συνεχίσει να κάθεται δίπλα στον θρόνο του Πατέρα Του, αλλά προτίμησε να αδειάσει από την δόξα Του και να κατέβει στη Γη, να γίνει άνθρωπος και να δοκιμαστεί πειραζόμενος όμοια με εμάς, αλλά χωρίς να πέσει σε αμαρτία. Χρειάστηκε να θυσιάσει το δικό Του θέλημα, για να κάνει το θέλημα του Πατέρα Του, που ήταν να πάρει την καταδίκη μας, πεθαίνοντας στη θέση μας πάνω στο σταυρό του Γολγοθά και να μας λυτρώσει δια της πίστεως, από τον αιώνιο θάνατο.
Η αγάπη ακόμα και προς τους εχθρούς και η συγχώρεση που την συνοδεύει, αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της διδασκαλίας του Κυρίου. Στο παράδειγμα της προσευχής που μας δίδαξε, μας προτρέπει μεταξύ των άλλων προσευχόμενοι να λέμε, «…και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» (Ματθαίος ς:12). Συνεπώς όσοι λέμε ότι πιστεύουμε και αγαπάμε τον Κύριο, οφείλουμε κάθε φορά που Του λέμε προσευχόμενοι, «συγχώρησε τις αμαρτίες μας», πάντα να λέμε μαζί και με ειλικρίνεια «όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που αμαρτάνουν σε εμάς».
Για να εννοήσουμε καλύτερα αυτή μας την υποχρέωση, ο Κύριος είπε την παραβολή του χρεοφειλέτη των μυρίων ταλάντων (Ματθαίος ιη:23-35), που δεν μπορούσε να ξεχρεώσει το χρέος του στον βασιλιά, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς να διατάξει να πουληθεί αυτός, η γυναίκα του και τα παιδιά του. Τότε εκείνος έπεσε στα γόνατα, λέγοντας στον βασιλιά να μακροθυμήσει και θα του δώσει τα οφειλόμενα. Ο βασιλιάς τον σπλαχνίστηκε και του χάρισε το δάνειο. Όταν όμως αυτός έφυγε από τον βασιλιά, βρήκε έναν σύνδουλό του, που του χρωστούσε εκατό δηνάρια. Τότε τον έπιασε από τον λαιμό, ζητώντας του τα χρωστούμενα. Παρόλο που ο σύνδουλος τον παρακάλεσε γονατιστός να μακροθυμήσει μέχρι να του δώσει το πολύ μικρότερο χρέος συγκριτικά με το δικό του που του χάρισε ο βασιλιάς, εκείνος δεν θέλησε και μάλιστα τον έβαλε φυλακή. Οι άλλοι σύνδουλοι όταν είδαν την συμπεριφορά του, λυπήθηκαν πολύ και ανέφεραν στον βασιλιά το γεγονός. Ο βασιλιάς κάλεσε τον σκληρόκαρδο δούλο και του είπε, «Δούλε πονηρέ, παν το χρέος εκείνο σοι αφήκα, επειδή με παρεκάλεσας. δεν έπρεπε και συ να ελεήσης τον σύνδουλό σου, καθώς και εγώ σε ηλέησα;». Στη συνέχεια τον παρέδωσε στους βασανιστές μέχρι να ξεπληρώσει το χρέος του. Ολοκληρώνοντας ο Κύριος την παραβολή, σαν τελικό συμπέρασμα αναφέρει, «Ούτω και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θέλει κάμει εις εσάς, εάν δεν συγχωρήσητε εκ καρδίας σας έκαστος εις τον αδελφόν αυτού τα πταίσματα αυτών».
Όλοι απερίσκεπτα κάνουμε αμαρτίες και ζητάμε από τον Πατέρα Θεό να μας συγχωρέσει και Εκείνος μας σπλαχνίζεται και μας συγχωρεί. Μπορεί με κάποιον να έχουμε ένα παράπονο και μέσα στην καρδιά μας να μην τον έχουμε συγχωρέσει πλήρως. Τότε να θυμόμαστε ότι ο Κύριος μάς έχει συγχωρέσει τις αμαρτίες και τα χρέη μας, και ότι θέλει και εμείς να συγχωρούμε από την καρδιά μας, αυτόν που αμάρτησε σε εμάς, ώστε να έχουμε ειρήνη μέσα μας. Αν όμως δεν τον συγχωρούμε και δυσκολευόμαστε ακόμα και να του μιλήσουμε, να ξέρουμε ότι ο Πατέρας Θεός θα αποσύρει το έλεός Του από επάνω μας, με αποτέλεσμα να επιστρέψουν οι αμαρτίες και τα χρέη μας επάνω μας. Συνεπώς εάν θέλουμε να δούμε τον Κύριο και να ζούμε αιώνια μαζί Του, καλούμαστε να συγχωρέσουμε όλους όσους αμάρτησαν σ’ εμάς. Βέβαια ο Κύριος αυτά που δίδαξε, πρώτος τα εφάρμοσε, με χαρακτηριστικό παράδειγμα, όταν καρφωμένος πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, παρόλο που ήταν αθώος, ζήτησε από τον Πατέρα Θεό, να συγχωρεθούν οι ένοχοι που τον καταδίκασαν, λέγοντας, «Πάτερ, συγχώρησον αυτούς. διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι» (Λουκάς κγ:34).
Ο Κύριος μάς έχει γνωστοποιήσει, λέγοντας ότι, «στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθαίος ζ:14). Συνεπώς είναι βέβαιο ότι θα περάσουμε από δύσκολα μονοπάτια στην ζωή μας. Θα υπάρξουν στιγμές που είτε θα στεναχωρήσουμε είτε θα μας στεναχωρήσουν. Στην περίπτωση που εγώ έχω στεναχωρήσει με κάποιο άσχημο λόγο ή πράξη μου έναν αδελφό μου, καλούμαι να εφαρμόσω την εντολή του Κυρίου που λέει: «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον και εκεί ενθυμηθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκεί το δώρον σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρον σου» (Ματθαίος ε:23,24). Στην αντίθετη περίπτωση, που κάποιος αμαρτήσει σε εμάς, το πρώτο που πρέπει να έχουμε υπόψη είναι το γραμμένο, «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν» (Α΄Ιωάννου α:8), οπότε εφόσον συνεχίζουμε να προσευχόμαστε σύμφωνα με το υπόδειγμα προσευχής που μας είπε ο Κύριος, όπως προαναφέραμε οφείλουμε πρώτα εμείς να συγχωρούμε για να συγχωρεθούμε.
Βέβαια προκύπτει το εύλογο ερώτημα, «να συγχωρώ κάποιον για το κακό που μου έκανε, χωρίς να μου έχει δηλώσει την μετάνοιά του;». Σ’ αυτό το ερώτημα, σαν πρώτη απάντηση λέμε, ότι ο Κύριος Ιησούς, αλλά και ο πρωτομάρτυρας Στέφανος συγχώρεσαν άμεσα τους εχθρούς τους, την ώρα που αυτοί αμετανόητοι τους θανάτωναν. Επιπλέον αναφέρουμε ότι ο Κύριος μας προτρέπει, «όταν ίστασθε προσευχόμενοι, συγχωρείτε εάν έχητέ τι κατά τινός, διά να συγχωρήση εις εσάς και ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς τα αμαρτήματά σας» (Μάρκος ια:25), χωρίς να θέτει προϋποθέσεις. Όμως σε άλλες περιπτώσεις αναφέρει, «Προσέχετε εις εαυτούς. Εάν δε ο αδελφός σου αμαρτήση εις σε, επίπληξον αυτόν. και εάν μετανοήση, συγχώρησον αυτόν. και εάν επτάκις της ημέρας αμαρτήση εις σε, και επτάκις της ημέρας επιστρέψη προς σε λέγων, Μετανοώ, θέλεις συγχωρήσει αυτόν» (Λουκάς ιζ:3,4) και «Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου. εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου. εάν όμως δεν ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα ή δύο, διά να βεβαιωθή πας λόγος επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών. Και εάν παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν. αλλ’ εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης» (Ματθαίος ιη:15-17).
Αυτό που μπορούμε να πούμε, με βάση το πνεύμα των έργων και των λόγων του Κυρίου, είναι ότι η συγχώρεση χωρίς προϋποθέσεις, αφορά το να μη θέλουμε το κακό αυτού που μας έβλαψε, ούτε να κρατάμε πικρία μέσα στην καρδιά μας για την συμπεριφορά του. Η αποκατάσταση όμως της υγιούς ειρηνικής σχέσης μεταξύ σε εμένα και του αδελφού μου, προϋποθέτει την μετάνοιά μου, εάν αμάρτησα σε βάρος του ή το αντίθετο. Γι’ αυτό η επίπληξη και ο έλεγχος εκ μέρους μου, σ’ αυτόν που αμάρτησε σε μένα, πρώτα πρέπει να γίνεται μεταξύ των δύο μας και οπωσδήποτε με πνεύμα πραότητας, ώστε αυτός να διακρίνει ότι η πρόθεσή μου είναι να τον βοηθήσω και όχι να τον εκδικηθώ. Γι’ αυτό να ξέρουμε ότι είναι έργο του εχθρού, όταν χωρίς να έχουμε μιλήσει μαζί του, διαδίδουμε παράπονα και ρίζες πικρίας σε άλλους, για το τι μας έκανε.
Συνοψίζοντας λέμε ότι, «στην βασιλεία των ουρανών δεν θα μπει τίποτα που μιαίνει» (Αποκάλυψις κα:27), γι’ αυτό πρέπει όσο ζούμε να καθαριζόμαστε από τις αμαρτίες μας, με το άγιο αίμα του Κυρίου Ιησού. Ο Κύριος αρκετές φορές στον γραμμένο λόγο Του, έχει πει ότι προϋπόθεση για να μας συγχωρεί, είναι και εμείς να συγχωρούμε. Όταν σε κάποια περίπτωση φαίνεται δύσκολή η συγχώρεση, τότε προσευχόμενοι, να ζητήσουμε χάρη από τον Πατέρα Θεό, να θυσιάσουμε το δικό μας θέλημα και να μας δώσει δύναμη να κάνουμε το δικό Του, που είναι να συγχωρούμε ακόμα και τους εχθρούς μας, αποδεικνύοντας έτσι ότι είμαστε γνήσια παιδιά Του. Αμήν!
artos-zois.gr
Ιωάννινα
