Η ιστορία της επιστήμης είναι πλούσια με ιστορίες σπουδαίων ανθρώπων που όχι μόνο έφεραν επανάσταση στους τομείς τους αλλά και διατήρησαν βαθιά πίστη στο Θεό η οποία και διαμόρφωσε την προσέγγισή τους προς την έρευνα. Αυτοί οι πρωτοπόροι δεν ήταν απλώς εξαιρετικοί στις επιστημονικές τους αναζητήσεις· πίστευαν επίσης ότι το έργο τους ήταν ένας τρόπος να αποκαλύψουν τη θεϊκή τάξη του σύμπαντος. Για αυτούς, η επιστήμη ήταν ένα μονοπάτι στην κατανόηση της δημιουργίας του Θεού και οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις τροφοδότησαν το πάθος τους για εξερεύνηση και καινοτομία.
“ Όταν θεωρώ τους ουρανούς σου, το έργον των δακτύλων σου, την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία συ εθεμελίωσας…” αναφέρει ο Ψαλμωδός (Ψαλμός 8:3).
Από τους νόμους κίνησης του Ισαάκ Νεύτωνα μέχρι την κβαντική θεωρία του Μαξ Πλανκ, καθένας από αυτούς τους επιστήμονες συνδύασε την πίστη και τη λογική με τρόπους που συνεχίζουν να εμπνέουν. Για αυτούς, ο φυσικός κόσμος ήταν μια αντανάκλαση της θεϊκής σοφίας και το επιστημονικό τους έργο ήταν μια μορφή λατρείας και ένας τρόπος επαφής με το ιερό.
Αυτό το άρθρο φανερώνει το πώς η πίστη τους στον Θεό επηρέασε τις πρωτοποριακές ανακαλύψεις τους. Σε αντίθεση με την υπάρχουσα από πολλούς άποψη ότι είναι ασύμβατο για έναν επιστήμονα να είναι και χριστιανός, η ζωή και η πορεία μεγάλων επιστημόνων του παρελθόντος που επηρέασαν καθοριστικά την εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης αποκαλύπτει ακριβώς το αντίθετο.
Ισαάκ Νεύτων (1642 - 1727)
Ο Ισαάκ Νεύτων θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες όλων των εποχών, του οποίου η πρωτοποριακή εργασία στη φυσική, τα μαθηματικά και την αστρονομία έθεσαν τα θεμέλια για την σύγχρονη επιστήμη.
Επιστημονική συνεισφορά
Η πιο γνωστή συνεισφορά του Νεύτωνα είναι οι τρεις νόμοι της κίνησης και ο νόμος της παγκόσμιας έλξης. Αυτοί οι νόμοι παρείχαν ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την κατανόηση της μηχανικής του φυσικού κόσμου και κατέστησαν δυνατή την πρόβλεψη της κίνησης όλων των σωμάτων, από τα μήλα που πέφτουν μέχρι τις τροχιές των πλανητών, αποδεικνύοντας ότι οι ίδιοι φυσικοί νόμοι ισχύουν τόσο στη Γη όσο και στους ουρανούς.
Εκτός από το έργο του στη φυσική, ο Νεύτωνας ανέπτυξε ανεξάρτητα τον μαθηματικό λογισμό, έναν νέο κλάδο των μαθηματικών που παρέχει ισχυρά εργαλεία για την μελέτη των μεταβολών και των κινήσεων.
Πίστη προς τον Θεό
Ο Νεύτωνας δεν ήταν απλώς ένας επιστήμονας. Σε όλη του τη ζωή, αφιέρωσε περισσότερο χρόνο μελετώντας τις Γραφές παρά τα επιστημονικά συγγράμματα. Ασχολήθηκε εκτενέστατα με τη Βιβλική προφητεία, τη φύση του Θεού και τη σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης. Ο Νεύτωνας πίστευε σε μια λογική τάξη μέσα στο σύμπαν το οποίο το συντηρούσε μία Θεία Ύπαρξη και έβλεπε τις επιστημονικές του ανακαλύψεις σαν μια προσπάθεια να αποκαλύψει τις αρχές που ο ίδιος ο Θεός είχε θέσει.
Ο Νεύτωνας έγραψε: «Αυτό το πανέμορφο σύστημα του ηλίου, των πλανητών και των κομητών θα μπορούσε μόνο να λειτουργεί μέσα από τη σοφία και κυριαρχία ενός πάνσοφου και παντοδύναμου Όντος». Πίστευε ότι ο Θεός είχε δώσει στους ανθρώπους την ικανότητα να συλλογίζονται και να ανακαλύπτουν φυσικούς νόμους οι οποίοι κυβερνούν το σύμπαν.
Παρά τα αξιοσημείωτα επιστημονικά του επιτεύγματα, ο Νεύτωνας ήταν ταπεινός στο έργο του, αποδίδοντας τις ιδέες του περισσότερο στη θεϊκή έμπνευση παρά στη δική του διάνοια. Σε αυτόν άλλωστε ανήκει και η διάσημη φράση: «Αν έχω δει πιο μακριά, είναι επειδή στέκομαι στους ώμους γιγάντων!», αναγνωρίζοντας τις συνεισφορές των προηγούμενων γενεών επιστημόνων αλλά και εκφράζοντας μια βαθύτερη πνευματική ταπείνωση.
Η Αγία Γραφή μας λέει ότι «Ο φόβος του Κυρίου είναι διδασκαλία σοφίας· και η ταπείνωσις προπορεύεται της δόξης.» (Παροιμίαι 15:33)
Θα λέγαμε συμπερασματικά ότι τα πραγματικά εφόδια ενός επιστήμονα που θέλει να εξερευνήσει δια της επιστήμης τα θαυμάσια της δημιουργίας, είναι ο φόβος του Θεού και η ταπεινή καρδιά.
Στο επόμενο άρθρο θα προχωρήσουμε στη ζωή και το έργο του Γάλλου μαθηματικού και φυσικού Μπλεζ Πασκάλ, του Γάλλου χημικού Λουί Παστέρ και του μεγάλου Γερμανού θεωρητικού φυσικού Μαξ Πλανκ.
Ομάδα Χριστιανισμός και Επιστήμη
www.christianity-science.gr
