Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια... (προς Γαλάτας ε:22-23)
Τι είναι η πίστη;
«Είναι δε η πίστις ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων» Εβρ. ια:1
Το αρχαίο κείμενο αντί της λέξης πεποίθηση, αναφέρει τη λέξη ‘υπόστασις’. H πίστη φέρνει σε υπόσταση, σε ύπαρξη δηλαδή, αυτό που ελπίζω. Επίσης η πίστη δίνει βεβαιότητα για πράγματα τα οποία δεν βλέπω με τα μάτια μου. Η πίστη με άλλα λόγια, βλέπει πέρα από τα φυσικά μάτια ενός ανθρώπου. Μάλιστα χρονικά η λέξη ‘ελπιζομένων’, δείχνει μια ελπίδα που είναι παρούσα στο παρόν. Δεν μιλάει δηλαδή για μια ελπίδα που υπήρξε κάποτε και δεν υπάρχει στο σήμερα. Αυτή είναι η πίστη. Μια πίστη ζωντανή και έτοιμη να απαντήσει καταφατικά στις μεγάλες προκλήσεις της ζωής που αντιμετωπίζει σήμερα το παιδί του Θεού. Αυτή είναι μια πίστη παρούσα στα μεγάλα προβλήματα, στις μεγάλες προκλήσεις, στις μεγάλες δοκιμασίες, στα μεγάλα ΝΑΙ και στα μεγάλα ΟΧΙ που πολλές φορές μπορεί να βρεθούμε αντιμέτωποι. Η πίστη δηλαδή, είναι στάση ζωής στην καθημερινότητα του πιστού. Μια στάση ζωής που μπορεί να πάει κόντρα ακόμη και σ’ αυτό που λέει η λογική. Να ξεπερνά δηλαδή τη λογική και να γίνεται μια πίστη υπέρλογη.
«Άρα η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή διά του λόγου του Θεού» Ρωμ. ι:17
Έχει σημασία επίσης να πούμε ότι η πίστη έρχεται εξ’ ακοής. Θα πρέπει δηλαδή να ακούσω το λόγο του Θεού, να τον αφήσω να φτάσει στα αυτιά μου, να τον δεχτώ και να τον αφήσω να κατεβεί στην καρδιά μου και να γεννήσει πίστη. Όταν ακούω τον λόγο του Θεού είναι σαν να αφήνω έναν γεωργό να ρίξει τον σπόρο στο χωράφι μου. Εάν το χωράφι μου είναι σκαμμένο, καλλιεργημένο και ανοικτό να δεχτεί το σπόρο, τότε αυτός ο σπόρος φέρνει καρπό και γεννά πίστη.
«…έχοντες το μυστήριον της πίστεως μετά καθαράς συνειδήσεως» Α΄ Τιμ. γ:9
Αυτό βέβαια είναι ένα μυστήριο το οποίο δεν μπορεί να κατανοηθεί μόνο με τη χρήση του μυαλού. Άρα η πίστη δεν αποκτιέται με την ανθρώπινη σοφία, αλλά με την ενέργεια της χάρης του Θεού μέσα στον άνθρωπο.
«…διά να ήναι η πίστις σας ουχί διά της σοφίας των ανθρώπων, αλλά διά της δυνάμεως του Θεού» Α΄ Κορ. β:5
Άρα δεν είναι η σοφία του ανθρώπου, αλλά η δύναμη του Θεού που εξοπλίζει τον άνθρωπο με πίστη.
«Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως, και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον» Εφεσ. β:8
Αυτή είναι μια πίστη που τελικά οδηγεί τον άνθρωπο στη σωτηρία. Άρα η σωτηρία έρχεται δια πίστεως και μάλιστα αυτή η πίστη είναι δώρο του Θεού. Έτσι θέλησε ο Θεός να ανοίξει τον δρόμο στον άνθρωπο για να μπορέσει -ο άνθρωπος- να συναντηθεί μαζί Του. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Όσα καλά έργα και αν κάνει ο άνθρωπος, εάν δεν πλησιάσει με πίστη τον Θεό, ο δρόμος αυτός θα παραμείνει κλειστός. Άρα η πίστη είναι το διαβατήριο για μπορέσει να περάσει ο άνθρωπος σε μια προοπτική σχέσης με έναν ζωντανό Θεό που ενεργεί σ’ αυτούς που Τον πιστεύουν.
Ποια είναι η θέση της
πίστης στην πνευματική μας ζωή;
Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει πνευματική ζωή με την πίστη απούσα στη ζωή του ‘πιστού’. Μπορεί να έχω ενδεχομένως μια θρησκεία ή να είμαι ευσεβής άνθρωπος, αλλά να μην είμαι χριστιανός με την ουσιαστική έννοια του όρου.
«Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου» Εφες. ς:10
Η πνευματική ζωή είναι μια μάχη στην οποία καλούμαστε να μπούμε και να πολεμήσουμε με τα όπλα τα οποία ο Κύριος μας δίνει.
«…επί πάσι δε αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, διά της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα» Εφες. ς:16
Βλέπουμε εδώ ότι η πίστη είναι ένα ζωτικό αμυντικό όπλο αυτής της πανοπλίας. Ένα όπλο που μας προστατεύει από τις επιθέσεις του εχθρού. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι όχι μόνο πετάει βέλη ο εχθρός εναντίον μας αλλά τα βέλη αυτά είναι και πεπυρωμένα. Αυτά τα βέλη μπορεί να είναι κουβέντες που πληγώνουν, επιθέσεις μη αναμενόμενες ή ακόμη και διαλογισμοί που έρχονται και λένε: ‘‘δεν θα τα καταφέρεις, δεν υπάρχει λύση σ’ αυτό το πρόβλημα, η ασθένεια αυτή δεν θεραπεύεται, ο άνθρωπος αυτός δεν αλλάζει ποτέ, η κατάσταση αυτή δεν διορθώνεται’’ και χίλιες δύο άλλες σκέψεις που έρχονται και θέλουν να αδυνατήσουν ή να εξαλείψουν την πίστη και να μικρύνουν τον Χριστό και τη δύναμή Του. Εκεί ακριβώς είναι που χρειάζεται να αναλαμβάνουμε την πανοπλία του Κυρίου και να πολεμάμε.
«Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διά του οποίου ελάβομεν και την είσοδον διά της πίστεως εις την χάριν ταύτην, εις την οποίαν ιστάμεθα και καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού» Ρωμ. ε:1
Είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε προσοχή σ’ αυτό το εδάφιο. Πως δικαιωθήκαμε; Δια της πίστεως. Πως λαμβάνουμε είσοδο στη χάρη; Δια της πίστεως. Και τι αποτέλεσμα έχει αυτό; Πρώτον, έχουμε ειρήνη προς τον Θεό γιατί έχουμε ήδη δικαιωθεί με την πίστη αυτή. Δεύτερον, στεκόμαστε στην πίστη αυτή, έχοντας ως καύχημα την ελπίδα της δόξης του Θεού. Όσο περισσότερο κατανοούμε αυτά τα κλειδιά του λόγου του Θεού, τόσο η ζωή μας θα αλλάζει και θα μεταμορφώνεται. Τόσο περισσότερο θα απολαμβάνουμε την ειρήνη του Θεού γιατί έχουμε ήδη δικαιωθεί εκ πίστεως. Γιατί δια της πίστεως ανοίγουν δρόμοι και μπαίνουμε μέσα στον πλούτο της χάρης του Θεού.
Ποια είναι η θέση της πίστης στον κόσμο που ζούμε σήμερα;
Πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας υποστηρίζουν ότι είναι οπισθοδρομικό να μιλά κάποιος σήμερα για πίστη στο Θεό, όταν η επιστήμη και η ανθρώπινη γνώση έχουν προχωρήσει τόσο πολύ. Αγνοούν βέβαια, ότι το ευαγγέλιο και η επιστήμη δεν είναι σε σύγκρουση το ένα με το άλλο. Ίσα-ίσα. Η επιστήμη είναι δοσμένη από τον Θεό γιατί ο Θεός είναι αυτός που φωτίζει τους ανθρώπους και προχωρούν σε όλα αυτά τα καταπληκτικά επιστημονικά επιτεύγματα που απολαμβάνουμε. Ωστόσο, ο λόγος του Θεού μας πληροφορεί ότι:
«Διά πίστεως εννοούμεν ότι οι αιώνες εκτίθησαν με τον λόγον του Θεού, ώστε τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ φαινομένων» Εβρ. ια:3
Το να επικαλείται κάποιος σήμερα με πίστη τον Χριστό και να αντλεί κατευθύνσεις από το ευαγγέλιο για το πώς να βαδίσει στις σχέσεις του με το Θεό και τους ανθρώπους, είναι η προϋπόθεση να ζήσει μια όμορφη και φυσιολογική ζωή, η οποία θα έχει νόημα και σκοπό. Αυτή είναι μια στάση ζωής που πάει κόντρα με την κυρίαρχη αντίληψη που λέει: ‘‘ζήσε όπως σου αρέσει, κάνε ό,τι ικανοποιεί εσένα και αδιαφόρησε για τους άλλους’’. Με άλλα λόγια, όλος ο κόσμος γύρω μου είναι φτιαγμένος για να ικανοποιεί τις δικές μου αποκλειστικά ανάγκες. Μέσα σ’ ένα τέτοιο τρόπο αντίληψης, πόσο δύσκολο είναι να βρει η πίστη χώρο για να ανθήσει και να αυξηθεί…
Βέβαια όλα αυτά τα σκεπτικά συχνά καταρρέουν, όταν ξαφνικά έρχεται ένα σοβαρό πρόβλημα, μια ασθένεια, ένα μεγάλο αδιέξοδο. Εκεί όλα γκρεμίζονται και αναζητά ο άνθρωπος απεγνωσμένα απαντήσεις από τον Θεό που είχε αφήσει στην άκρη. Για όλους αυτούς τους λόγους, η ανάγκη να μιλήσουμε για την πίστη και να την βιώσουμε στη ζωή μας είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ.
Λευτέρης Τοπάλογλου
Κοζάνη
