Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια... (προς Γαλάτας ε:22-23)
Μύθος 5ος
Χαρά θα έχω μόνο όταν θα έχω επιτυχίες
Εάν τα δούμε τα πράγματα επιφανειακά, είναι πολύ εύκολο να ταυτίσουμε την χαρά με την επιτυχία. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν ο πλούσιος που πήγαιναν πολύ καλά οι δουλειές του.
«και θέλω ειπεί προς την ψυχήν μου· Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά εναποτεταμιευμένα δι’ έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου.» Λουκ. ιβ:19
Τον βλέπουμε να μιλά στην ψυχή του λέγοντας ότι έχει αποκτήσει όλες τις προϋποθέσεις για να ευφραίνεται και να απολαμβάνει. Τα πράγματα όμως αποδεικνύεται ότι δεν είναι έτσι, καθώς ούτε η ζωή που έχει, ούτε ο χρόνος που έχει μπροστά του του ανήκει.
«Είπε δε προς αυτόν ο Θεός· Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι;» Λουκ. ια: 2:20
Αντίστοιχη ήταν και η ιστορία ενός πλούσιου που ενώ αυτός απολάμβανε τις επιτυχίες του, είχε δίπλα του έναν φτωχό, τον Λάζαρο που δεν του έδινε σημασία. Σαν να μην υπήρχε.
«Ήτο δε άνθρωπός τις πλούσιος και ενεδύετο πορφύραν και στολήν βυσσίνην, ευφραινόμενος καθ’ ημέραν μεγαλοπρεπώς.» Λουκ. ις:19
Ήρθε όμως η ώρα που και οι δύο πέθαναν και εκεί φάνηκε η διαφορά στη σπορά που έκανε ο καθένας και στην αξία που είχαν οι επιτυχίες και η προσωρινή απόλαυση.
«Είπε δε ο Αβραάμ· Τέκνον, ενθυμήθητι ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου, και ο Λάζαρος ομοίως τα κακά· τώρα ούτος μεν παρηγορείται, συ δε βασανίζεσαι.» Λουκ. ις:25
Άρα αυτό που θεωρούν οι περισσότεροι άνθρωποι ως επιτυχία, αυτό που δίνει είναι είτε μια προσωρινή απόλαυση είτε μια επιφανειακή ευφροσύνη που δεν οδηγεί πουθενά και αποδεικνύεται ψεύτικη. Είναι αλήθεια ότι στην πορεία της ζωής μας όλοι θέλουμε να έχουμε επιτυχίες και όχι αποτυχίες. Για παράδειγμα, γράφω καλά στις πανελλαδικές εξετάσεις, πάει καλά η δουλειά μου, είμαι αθλητής και νικάει η ομάδα μου κλπ. Χαίρομαι; Προφανώς και χαίρομαι. Είναι όμως αυτό μια βαθιά χαρά που διαρκεί και είναι ικανή να γεμίσει βαθιά τον άνθρωπο; Σε μια έρευνα που έγινε στην Αμερική στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ μελετήθηκε η ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων που κέρδισαν τον πρώτο λαχνό και ξαφνικά έγιναν εκατομμυριούχοι. Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι τον πρώτο καιρό οι άνθρωποι αυτοί ήταν πολύ χαρούμενοι καθώς διαπίστωσαν ότι είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα πολύ ακριβό αυτοκίνητο, ένα πολυτελές σπίτι, να ταξιδέψουν όπου θέλουν κλπ. Μετά από 3 μήνες όμως, τίποτε από όλα αυτά δεν τους συγκινούσε πραγματικά. Εξακολουθούσαν να αισθάνονται ότι κάτι τους έλειπε. Ένα άλλο σχετικά πρόσφατο παράδειγμα, είναι η ιστορία του μεγαλύτερου αθλητή στην ιστορία της κολύμβησης, ο οποίος παρά το γεγονός ότι έχει κατακτήσει τόσα μετάλλια όσα κανένας συναθλητής του, αυτός στην προσωπική του ζωή δήλωσε ο ίδιος ότι ζει ένα δράμα, εγκλωβισμένος μέσα στη κατάθλιψη. Είναι πραγματικά τραγικό όλα τα παιδιά που ασχολούνται με την κολύμβηση να ονειρεύονται να βρεθούν στη θέση του νέου αυτού ανθρώπου και αυτός να είναι τόσο δυστυχισμένος. Η επιτυχία λοιπόν με τους κυρίαρχους όρους του σημερινού κόσμου δεν μπορεί να διασφαλίσει χαρά στον άνθρωπο. Η πηγή της χαράς είναι αλλού, ακόμη και όταν δεν υπάρχουν επιτυχίες. Η πηγή αυτή είναι ο Κύριος!
«Μετέβαλες εις εμέ τον θρήνόν μου εις χαράν· έλυσας τον σάκκόν μου και με περιέζωσας ευφροσύνην.» Ψαλ. λ:11
Μύθος 6ος
Χαρά θα έχω μόνο όταν γίνω αναμάρτητος και τέλειος
Η άποψη αυτή μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης πνευματική, ωστόσο δεν τεκμηριώνεται βιβλικά καθώς σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος.
«Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν.. Και εάν τις λέει ότι είναι αναμάρτητος ψεύδεται.» Ιωαν. α:8
Άρα η αντίληψη που λέει να γίνω πρώτα αναμάρτητος και τέλειος και μετά να έχω χαρά δεν ευσταθεί. Το αντίθετο είναι αυτό που συμβαίνει. Όταν αφήνω την χαρά του Κυρίου να αυξάνεται μέσα στις ατέλειές μου, δίνω χώρο στο Άγιο Πνεύμα να με διορθώνει και να με τελειοποιεί σιγά σιγά. Διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να ζει ο χριστιανός μέσα στις ενοχές του ακόμη και για την παραμικρή του ατέλεια, με αποτέλεσμα να χάνει τη χαρά του.Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που η διόρθωση και ο αγιασμός περνάει μέσα από δύσκολες αποφάσεις όπου εκεί υπάρχει ο κίνδυνος ο χριστιανός να χάσει τη χαρά του. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ενός ανθρώπου που ενδιαφέρεται να κάνει τα πάντα για να κληρονομήσει αιώνια ζωή. Ο Κύριος αφού του υπενθυμίζει τι λέει ο Λόγος του Θεού, συνεχίζει και του λέει:
«Έτι εν σοι λείπει· πάντα όσα έχεις πώλησον και διαμοίρασον εις πτωχούς, και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ, και ελθέ, ακολούθει μοι.» Λουκ. ιη:22
Εκεί ήταν που άνοιξε η γη κάτω από τα πόδια αυτού του ανθρώπου, καθώς είχε χτίσει όλη τη ζωή του επάνω στην προϋπόθεση ότι για να είναι χαρούμενος θα πρέπει να διατηρήσει ακέραιο τον μεγάλο πλούτο του.
«Ο δε ακούσας ταύτα έγεινε περίλυπος διότι ήτο πλούσιος σφόδρα.» Λουκ. ιη:23
Αυτό ο Κύριος δεν το ζήτησε από κανέναν άλλο. Δεν έχει ο Κύριος πρόβλημα με τον πλούτο αυτού του ανθρώπου. Το θέμα που θέτει εδώ ο Κύριος είναι η προτεραιότητα που βάζει ο καθένας για πράγματα που του αρέσουν και τα θεωρεί προϋποθέσεις για να είναι χαρούμενος στη ζωή του, με τον Κύριο να βρίσκεται σε υποδεέστερη θέση.
Μύθος 7ος
Ο πνευματικός άνθρωπος δεν εκδηλώνει τη χαρά του
Συχνά προβάλλεται μια πνευματικότητα που ταυτίζεται με την κατήφεια και την εσωστρέφεια. Μέσα από αυτή την αντίληψη κάποιοι χριστιανοί θεωρούν ότι η χαρά δεν τους αφορά. Η χαρά μάλιστα, ακόμη και αν υπάρχει, δεν θα πρέπει να εκδηλώνεται. Ο πνευματικός άνθρωπος θα πρέπει να είναι πάντα συγκρατημένος, σοβαρός κλπ. Υπάρχουν μάλιστα και άνθρωποι θρησκευόμενοι οι οποίοι έχουν ένα είδος ενοχών με τη χαρά,πιστεύοντας ότι αν χαίρονται θα χάσουν την πνευματικότητά τους. Εάν προσέξει κανείς, θα διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι αυτοί συνήθως μιλάνε συνεχώς για την αμαρτία και τους συνεχείς κινδύνους που έχει αυτή και τον φρόνημα του κόσμου. Εδώ προκύπτει το ερώτημα. Να μην μας απασχολεί ο κίνδυνος της αμαρτίας; Οι κίνδυνοι που υπάρχουν από τα φρονήματα του κόσμου; Προφανώς και να μας απασχολεί. Αυτό άλλωστε μας συστήνει ο Λόγος του Θεού.
«Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ.» Α΄ Ιωάν. β:15
Από την άλλη πλευρά ωστόσο, αυτό θα πρέπει να γίνεται μέσα σε ένα υγιές και ισορροπημένο πλαίσιο. Εάν δεν προσέξω, το φρόνημα αυτό μπορεί να γίνει μια νεύρωση και να μου δημιουργήσει μια αμαρτοφοβία που τελικά έρχεται και μου κλέβει την χαρά. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ο Κύριος στην επί του όρου ομιλία μιλάει για την νηστεία λέει:
«Συ όμως όταν νηστεύης, άλειψον την κεφαλήν σου και νίψον το πρόσωπόν σου,διά να μη φανής εις τους ανθρώπους ότι νηστεύεις, αλλ’ εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.» Ματθ. ς:17-18
‘Αρα ο φόβος της αμαρτίας από μόνος του δεν μπορεί να με ελευθερώνει από την αμαρτία. Αυτό που ελευθερώνει τον άνθρωπο και του δίνει δύναμη να αλλάξει προς τον αγιασμό, είναι να βιώνει ο άνθρωπος την χαρά της σωτηρίας που οδηγεί τον άνθρωπο σε μια διάθεση συνεχούς μεταμόρφωσης που είναι αποτέλεσμα πνευματικής καρποφορίας.
Λευτέρης Τοπάλογλου - Κοζάνη
