Θα ήταν λάθος και άδικο να ισχυριστεί κάποιος ότι όλος ο κόσμος σήμερα είναι ασεβής και αδιάφορος για τον Θεό. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι στις μέρες μας που τα πράγματα του Θεού και γενικότερα αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε ‘πνευματική ζωή’, δεν τους αφήνει αδιάφορους. Αυτό είναι αλήθεια.

«Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον∙ διότι ο φόβος έχει κόλασιν∙ και ο φοβούμενος δεν είναι τετελειωμένος εν τη αγάπη» (Α΄ Ιωάννου δ:18)

«Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών· διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν.» Κατά Ματθαίον ια΄ 28-30

Χαμένος ο άνθρωπος μέσα στα πάθη του και τις επιθυμίες του, με την αμαρτία να τον οδηγεί στο θάνατο, βιώνει κάθε μέρα την απογοήτευση και την απελπισία. Το σκοτάδι μέσα στο οποίο ζει του υπενθυμίζει κάθε μέρα ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα γι’ αυτόν. «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος». Αυτό όμως που δεν γνωρίζει είναι η συνέχεια στον Λόγο αυτό: «…το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ. ς:23).