Γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, τη γέννηση, δια της παρθένου Μαρίας, του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Ξεκίνησε χωρίς όπλα και βία, χωρίς ανθρώπινη εξουσία και νόμους απειλητικούς. Μόνο με την αγάπη και την αλήθεια. Αγάπησε τον άνθρωπο με όλα τα ελαττώματά του και τα αμαρτήματά του. Όταν Του έλεγαν ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός, απαντούσε ότι ο Υιός του Θεού, δεν ήλθε για να κρίνει, αλλά για να σώσει. Με αυτόν τον κανόνα προσπαθούσε να σώσει και όχι να δικάσει και να καταδικάσει. Δεχότανε τους πάντες και θεράπευε όλους και συγχωρούσε κάθε αμαρτωλό. Αμαρτίες αποδεδειγμένες και βαριές δε δεχόταν να τις καταλογίσει και να καταδικάσει τον αμαρτωλό εις θάνατο.
Η συλληφθείσα επ΄ αυτοφώρω μοιχευομένη ήταν στο χέρι Του. Η αμαρτία της απεχθής και απαίσια. Ο νόμος καθόριζε καθαρά «να λιθοβολούνται αι τοιαύται». Ο Κύριος δεν δέχτηκε την πρόταση του νόμου του Μωυσή. «Ο αναμάρτητος ας ρίψει πρώτος τον λίθον επ΄ αυτήν» τους φώναξε. Όλοι ελέγχθηκαν και παραδέχτηκαν ότι όλοι είναι ένοχοι και αμαρτωλοί σαν αυτή τη γυναίκα, άσχετα αν δεν τους έπιασαν επ΄ αυτοφώρω. Όλοι πέταξαν τις πέτρες τους και έκαναν μεταβολή και έφυγαν. Στο τέλος έμεινε ο αναμάρτητος Σωτήρας, ο Χριστός, με την αποδεδειγμένα αμαρτωλή γυναίκα, τη μοιχαλίδα. «Γύναι που είναι οι κατήγοροί σου; Δεν σε καταδίκασε ουδείς;« «Ουδείς Κύριε» λέει η γυναίκα, φοβισμένη και τρέμουσα. «Ούτε εγώ σε καταδικάζω. Πήγαινε και στο εξής μην πας πάλι στην αμαρτία». Έφυγε η γυναίκα, χαρούμενη και σωσμένη. Ο νόμος του Μωυσή την καταδίκασε. Ο νόμος της αγάπης του Χριστού την απάλλαξε από την ποινή της αμαρτίας και ο Χριστός την κέρδισε. Έγινε αγία και πιστή στο θέλημα του Χριστού. Ιωάννης η:1-11.
Αυτό το περιστατικό δεν είναι μια εξαίρεση σε έναν κανόνα. Είναι το καταστατικό του Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στον κόσμο αυτό, και «πήρε δούλου μορφή» (Φιλιππισίους β:7), για να σώσει αμαρτωλούς, «εκ των οποίων πρώτος είμαι εγώ» λέει ο απόστολος Παύλος, που πρώτος δοκίμασε την αγάπη του Χριστού.
Ο Ιησούς Χριστός δεν γεννήθηκε ανάμεσα σε στρατιωτικά αγήματα με μπάντες και πατριωτικά τραγούδια, αλλά γεννήθηκε μέσα σε ένα στάβλο, «γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους», άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αγνοούμενος τελείως από την κοινωνία και τους άρχοντες και περιφρονημένος από τους εξουσιαστές του κόσμου τούτου. «Ποιος είσαι; Γιατί λες ότι είσαι ο Υιός του Θεού; Δεν είσαι εσύ ο Ιησούς, ο μαραγκός, ο γιός του Ιωσήφ και της Μαρίας;» τον ρώταγαν. Αργότερα όμως, πολλές φορές αναγκάστηκαν να ομολογήσουν, αν όχι όλοι, οι πιο πολλοί ότι «Αληθώς Υιός Θεού είναι ούτος».
Ο εκ γενετής τυφλός, που ο Κύριος του έδωσε την όρασή του, αναγνώρισε και ομολόγησε σε όλους, ότι πράγματι είναι ο απεσταλμένος από τον Θεό και αντέκρουσε τους κατήγορους με απλές απτές αποδείξεις, «Αν είναι αμαρτωλός, επειδή δεν φυλάττει το Σάββατο, δεν ξέρω. Ένα ξέρω, ότι ήμουν τυφλός και τώρα βλέπω». Ιωάννης θ:15-16.
Πολλοί μεγάλοι σε ηλικία και πλούτη και εξουσία τον ρωτούσαν. «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;» Ο Νικόδημος, νύχτα ήλθε για να ρωτήσει. Ήταν άρχοντας του λαού και σημαίνον στέλεχος της κοινωνίας. Ο Κύριος έδινε σε όλους ξεχωριστά τη δική του απάντηση, «Πρέπει να ξαναγεννηθείς», του είπε, «να γίνεις νέο κτίσμα, νέος άνθρωπος». Δεν έδινε καμία σημασία σε ποια κοινωνική τάξη ανήκε ο καθένας. Αν ήταν πλούσιος ή πτωχός, μορφωμένος ή αμόρφωτος, μεγάλος ή μικρός. Τον ενδιέφερε η ψυχή κάθε ανθρώπου και όχι το σώμα, και αυτό γιατί δεν έβλεπε στον εξωτερικό άνθρωπο αλλά βαθιά στην καρδιά του κάθε ανθρώπου.
Στην Αποκάλυψη φανερώνει στον Ιωάννη ένα πλήθος λαού, το οποίο «ουδείς ηδύνατο να αριθμήσει εκ παντός έθνους και λαών και φυλών και γλωσσών», οι οποίοι κράζουν και δοξάζουν για τη σωτηρία τους. Αποκάλυψη ζ:9-10. Μαύροι, άσπροι, ερυθρόδερμοι, κίτρινοι, Ευρωπαίοι, Ασιάτες, Αφρικανοί και οποιαδήποτε φυλή έχουμε συναντήσει επάνω στη γη θα την δούμε στον ουρανό και θα αποτελούν κι αυτοί τον λαό του Θεού. Για όλους αυτούς και για εμάς ο Χριστός γεννήθηκε στην φάτνη. Όχι με ανθρώπινη εξουσία αλλά με ουράνια εξουσία να σώζει αμαρτωλούς. Για αυτό και σήμερα το Ευαγγέλιο Του κηρύττεται σε όλο τον κόσμο και αναρίθμητος λαός το δέχεται και το ακολουθεί.
+ Λεωνίδας Φέγγος
