«Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά τού Θεού, σ’ αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του» (Ιωάννης α:12).
Ένα μικρό αγόρι που ο πατέρας του είναι ανθρακωρύχος περιμένει υπομονετικά την άνοδο του ανελκυστήρα και την έξοδο της βραδινής βάρδιας. Ένας επιστάτης που τον παρατηρεί, τον ρωτάει: «Τι κάνεις εδώ;», «Περιμένω τον πατέρα μου», «Δεν θα μπορέσεις να τον αναγνωρίσεις ανάμεσα στους δεκάδες ανθρώπους που θα βγουν έχοντας καλυμμένο το κεφάλι του με το ίδιο κράνος και έχοντας όλοι το ίδιο μαυρισμένο πρόσωπο, σκεπασμένο απ’ τη σκόνη του κάρβουνου. Θα ήταν καλύτερα να γυρίσεις σπίτι σου», «Έχετε δίκιο κύριε, ο μπαμπάς μου όμως θα με γνωρίσει!».
Τι θαυμαστή απάντηση! Το παιδί, αν και δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει το πατέρα του, είχε τη σιγουριά ότι ο πατέρας του θα τον αναγνωρίσει. Έχεις μέσα σου αυτή τη σιγουριά ότι έχεις ουράνιο Πατέρα και είσαι δικό Του παιδί; Η θρησκεία σου όσο καλή και να είναι δεν μπορεί να σε βεβαιώσει γι’ αυτό. Η αίσθησή σου ότι, παρόλες τις καλές σου πράξεις και προσπάθειες, ο Θεός παραμένει ανικανοποίητος, θα υποβόσκει έως το τέλος της ζωής σου. Ο Ιησούς θα πει ότι «κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού· αν γνωρίζατε εμένα, θα γνωρίζατε και τον Πατέρα μου». (Ιωάννης 14:6).
Το κενό που νιώθεις, το βάρος που σηκώνεις εδώ και χρόνια είναι η απουσία του «Πατέρα». Είσαι σαν ένα βέλος που δεν βρίσκει ποτέ το στόχο του. Παραδόσεις ανθρώπινες, έξω από την αλήθεια του ευαγγελίου, σου προκαλούν σύγχυση, προσθέτουν βάρος και μικραίνουν το έργο και το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
«Καλά τέλειος δεν είμαι, πηγαίνω όμως όσο μπορώ στην εκκλησία, εκτελώ τα θρησκευτικά μου καθήκοντα όπως τα έμαθα από τη θρησκεία μου, δεν έχω κάποια σοβαρή αμαρτία, βοηθάω όταν μπορώ, ε… ίσως με λυπηθεί ο Θεός». Αυτά είναι τα δικά μας μέτρα. Διαφορετικά βλέπει ο Θεός, ο Οποίος είναι Άγιος, Δίκαιος και στον οποίον δεν υπάρχει «αλλοίωση και σκιά μεταβολής».
Είναι ο ίδιος Θεός που μίλησε στο Μωυσή, που υποσχέθηκε στον Αβραάμ, που βρήκε άνδρα κατά την καρδία του τον Δαβίδ, γιό του Ιεσσαί (Ιακώβου α:17)
«Το τέλος του νόμου ο Χριστός»
Για πολλούς η Παλαιά Διαθήκη και ιδιαίτερα ο «νόμος του Μωυσή» αποτελεί κάτι το ξεπερασμένο, χωρίς ιδιαίτερη ισχύ στις μέρες μας. Ο ίδιος ο Ιησούς όμως είπε πως: «Δεν ήρθα να καταργήσω το νόμο αλλά να εκπληρώσω το νόμο». Τι έλεγε όμως ο νόμος και ποιες ήταν οι απαιτήσεις του; Πολύ απλά και συνοπτικά. Για να μπορεί ένας άνθρωπος να σταθεί «άγιος, καθαρός» ενώπιον του Θεού θα έπρεπε να εκπληρώσει όλες τις διατάξεις, όλο το τελετουργικό του νόμου. Αν υποθετικά κάποιος εκπλήρωνε το ενενήντα εννέα κόμμα εννέα τoις εκατό του νόμου, αυτό το ποσοστό τον καθιστούσε ένοχο σε όλο το νόμο! «Αν φταίξεις σε ένα, είσαι φταίχτης όλου του νόμου». Αυτό πρόσταζε η αγιότητα του Θεού. Συνεπώς μέχρι την έλευση του Χριστού κανείς δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του νόμου, αφού «ουδείς αναμάρτητος».
Κατανοώντας αυτή την αλήθεια μπορούμε τώρα δια της πίστεως να ψηλαφήσουμε το μέγεθος της θυσίας του Ιησού Χριστού στο σταυρό του Γολγοθά. Εμείς που ήμασταν εχθροί και βρισκόμασταν μακριά από το Θεό τώρα γίναμε «πλησίον» δια της θυσίας Του. Μπορούμε να σταθούμε χωρίς κατάκριση, ΑΓΙΟΙ ενώπιον του Θεού και να εισέλθουμε με παρρησία «στα άγια των αγίων». Είμαστε ελεύθεροι από την «κατάρα του νόμου».
Τα καλά μας έργα δεν μας σώζουν. Μας σώζει η πίστη στη λυτρωτική θυσία του Υιού του Θεού! Αυτό αποτελεί μια μεγάλη αποκάλυψη που ελευθερώνει τον χριστιανό από τις ενοχές, το φόβο και τον κατήγορο του τον διάβολο. Από το σημείο αυτό, έχοντας τη χαρά της σωτηρίας το παιδί του Θεού προσέχει και θέλει να ευαρεστεί με τη ζωή του τον ουράνιο Πατέρα του. Αυτό είναι το ευαγγέλιο, αυτά είναι τα καλά νέα του Θεού για τον άνθρωπο!
Η πίστη είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποφύγεις την αιώνια απώλεια και να σωθείς.
«Αν με το στόμα σου ομολογήσεις Κύριο, τον Ιησού, και μέσα στην καρδιά σου πιστέψεις ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς» (Ρωμ. ι:9).
«Χωρίς, μάλιστα, πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει· επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης σ’ αυτούς που τον εκζητούν» (Εβρ. ια:6). Μόνο κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις ο Πατέρας Θεός μπορεί να γίνει και δικός σου πατέρας.
«Άξιος ευλογίας είναι ο Θεός και Πατέρας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος, σύμφωνα με το πολύ του έλεος μας αναγέννησε σε μια ζωντανή ελπίδα, διαμέσου τής ανάστασης του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς» (Α΄ Πέτρου α:3).
Λουκάς Ποζιός
