Δεν έχουμε πάντοτε την ευκαιρία να κάνουμε αυτό που θέλουμε και να κερδίσουμε αυτό που μπορούμε. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος μπορεί να λέει “μακάρι να είχα πάει στο Πανεπιστήμιο και να είχα γίνει ένας επιστήμων”. Αυτή η ευκαιρία του δόθηκε όταν ήταν μαθητής στο σχολείο, αλλά τότε δεν τη λογάριασε καθόλου, τώρα όμως είναι αργά, δεν μπορεί να πάει να μάθει γράμματα στο Πανεπιστήμιο.
Ο Ιησούς Χριστός ονομάσθηκε «φίλος των τελωνών και αμαρτωλών» Ματθαίος ια:9. Έτσι τον ονόμασαν οι Φαρισαίοι, για να Τον κατηγορήσουν ότι με τέτοιους κάνει παρέα και συντρώγει, με αμαρτωλούς. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός δεν αρνήθηκε αυτή την κατηγορία.
Διότι δεν αισχύνομαι το Ευαγγέλιον του Χριστού, επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα, Ιουδαίον τε πρώτον και Ελληνα, διότι δι’ αυτού αποκαλύπτεται η δικαιοσύνη του Θεού εκ πίστεως εις πίστιν, καθώς είναι γεγραμμένον: «ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως» (Ρωμαίους α:16). Έτσι αξιώνει το Πνεύμα το Άγιο δια του αποστόλου Παύλου.
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μετά την ανάστασή Του έμεινε μαζί με τους μαθητές Του σαράντα ημέρες και τους έδειξε με πολλά τεκμήρια ότι Αυτός είναι που σταυρώθηκε και τώρα αναστημένος ζει. «Εις τους οποίους και εφανέρωσεν εαυτόν ζώντα μετά το πάθος Αυτού δια πολλών τεκμηρίων εμφανιζόμενος εις αυτούς τεσσαράκοντα ημέρας και λέγων τα περί της βασιλείας των Θεού». Πράξεις α:3
Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από κάποιο στρατηλάτη, δυναμικό και σκληροτράχηλο, για να μας σώσει από κάποιους εχθρούς. Ούτε έχουμε ανάγκη από πυρηνικές βόμβες για να μας εξασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλειά μας. Κι αν υπάρχουν σύμμαχοι που διαθέτουν ισχυρό πυρηνικό οπλοστάσιο, αυτό δε μας δίνει ειρήνη στις καρδιές μας, ούτε κανένα αίσθημα ασφαλείας, αντιθέτως μας προκαλεί φόβους και ανασφάλεια.
Είναι φανερό ότι ο δρόμος του Ιησού Χριστού είναι ένας και είναι ίσιος. Δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν στην Ουράνια Βασιλεία και την επίγεια ευτυχία. Ένας είναι ο δρόμος, ο Χριστός. Μία είναι η οδός της ουράνιας κατοικίας, ο Ιησούς Χριστός.
Πώς περνάει ο χρόνος! Ήδη διανύουμε το δεύτερο μήνα του νέου χρόνου. Πάντοτε έχουμε ελπίδες να πάμε πιο καλά, να πετύχουμε τους στόχους μας και να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Όσο περνάει ο καιρός όμως, τόσο πιο πολλά σύννεφα συσσωρεύονται στον ορίζοντα και το μέλλον της ανθρωπότητος διαγράφεται απαισιόδοξο. Αν οι προσωπικοί μας στόχοι πετυχαίνουν, ο κόσμος μας όμως βουλιάζει. Οδηγείται σε ένα αδιέξοδο και σε ένα τέλος αβέβαιο. Παραγγέλουμε ψητά και κρασιά, επάνω σε ένα πλοίο που έχει αρχίσει προ πολλού να βουλιάζει και είμαστε ικανοποιημένοι, γιατί ό,τι παραγγείλαμε, μας το έφεραν.
Ο ...
