«...και τα πετεινά του ουρανού, και θέλουσι σοι απαγγείλει· ή λάλησον προς την γην, και θέλει σε διδάξει· και οι ιχθύες της θαλάσσης θέλουσι σοι διηγηθή. Τις εκ πάντων τούτων δεν γνωρίζει, ότι η χειρ του Κυρίου έκαμε ταύτα; Εν τη χειρί του οποίου είναι ψυχή πάντων των ζώντων και η πνοή πάσης ανθρωπίνης σαρκός» (Ιώβ ιβ’ 7-10)
Για τον ειλικρινή άνθρωπο που παρατηρεί και μελετά τη φύση, καθίσταται προφανές ότι οι θαυμαστοί μηχανισμοί που βρίσκονται παντού στο γύρω περιβάλλον, μαρτυρούν την ύπαρξη ενός δημιουργικού Νου που σχεδίασε και κατασκεύασε το καθετί. Σε αυτό το αφιέρωμά μας θα αναφερθούμε μόνο σε ορισμένες από τις αναρίθμητες ενδείξεις της σοφίας του Θεού μέσα από το ζωικό βασίλειο. Πρόκειται για μηχανισμούς που οι άνθρωποι μάλιστα προσπαθούν να μιμηθούν σε διάφορες τεχνολογικές εφαρμογές (βιομιμητική).
Οι νυχτερίδες προκειμένου να προσανατολίζονται, να αποφεύγουν τα εμπόδια αλλά και να εντοπίζουν τη λεία τους, χρησιμοποιούν τον ηχοεντοπισμό. Εκπέμπουν, δηλαδή, ήχους σε υψηλή συχνότητα και στη συνέχεια χρησιμοποιούν την ηχώ που παράγεται από την αντανάκλαση των ηχητικών κυμάτων πάνω σε επιφάνειες. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα σύστημα σόναρ, παρόμοιο με αυτό που διαθέτουν τα σύγχρονα σκάφη χρησιμοποιώντας τη διάδοση των κυμάτων ηχητικής ενέργειας μέσα στη θαλάσσια μάζα για την ανίχνευση και αναγνώριση άλλων σκαφών και διαφόρων αντικειμένων αλλά και για χαρτογράφηση και τομογραφία του βυθού.
Αξιοθαύμαστο είναι επίσης το ένστικτο της μετανάστευσης που παρουσιάζουν τα πουλιά. Με τον ερχομό του χειμώνα μεταναστεύουν προς θερμότερα κλίματα και την άνοιξη επιστρέφουν στην πατρίδα τους. Για τη μετανάστευσή τους, τα πουλιά πρέπει να γνωρίζουν τρία τουλάχιστον πράγματα: τις συντεταγμένες του τόπου που βρίσκονται, του τόπου του προορισμού τους και τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους πετούν είτε κάτω από νεφοσκεπή ουρανό, οπότε δεν μπορούν να διακρίνουν ουράνια σημεία, είτε πάνω από τα σύννεφα, οπότε δεν μπορούν να διακρίνουν επίγεια σημεία, είτε ακόμη και μέσα στα σύννεφα όπου καμία φαινόμενη ένδειξη δεν υπάρχει. Έτσι, για την πλοήγησή τους τα πουλιά χρησιμοποιούν πολλές συνιστώσες συνδυαστικά, όπως είναι η θέση του ήλιου και των άστρων, η διεύθυνση των επικρατούντων ανέμων αλλά και μυρωδιές από το περιβάλλον. Μάλιστα τα περιστέρια, διαθέτουν ένα αναπτυγμένο σύστημα βιομαγνητών με το οποίο αισθάνονται το μαγνητικό πεδίο της γης αλλά και την επίδραση της περιστροφής της γης περί τον άξονά της και μπορούν έτσι να διορθώνουν τη πορεία τους.
Οι χελώνες «καρέτα – καρέτα», ήδη από τη γέννησή τους, διασχίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα στους ανοιχτούς ωκεανούς, κατά τις μεταναστεύσεις τους, βρίσκοντας το δρόμο τους χωρίς τη βοήθεια οπτικών βοηθημάτων. Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται αφενός τη μεταβαλλόμενη ισχύ του γήινου μαγνητικού πεδίου, που είναι ισχυρότερο κοντά στους Πόλους και ασθενέστερο στον Ισημερινό (επομένως «ξέρουν» το γεωγραφικό πλάτος) και, αφετέρου, τη διαφορετική κλίση του πεδίου σε σχέση με την επιφάνεια της Γης, δηλαδή τη συνεχώς μεταβαλλόμενη γωνία υπό την οποία οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου διασχίζουν την γήινη επιφάνεια (επομένως «ξέρουν» το γεωγραφικό μήκος). Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάθε σημείο του ωκεανού έχει μια δική του ελαφρώς ξεχωριστή «μαγνητική υπογραφή» κι έτσι, η «καρέτα-καρέτα» ουσιαστικά ακολουθεί «μαγνητικές συντεταγμένες» στην πορεία της διαμέσου των ωκεανών. Πρόκειται δηλαδή για ένα «βιολογικό GPS»!
Ένα άλλο είδος που ταξιδεύει πολύ μεγάλες αποστάσεις για να γεννήσει είναι ο σολομός. Μάλιστα κάθε νέα γενιά επιστρέφει για να εναποθέσει τα αυγά της ακριβώς στα ίδια ποτάμια με την προηγούμενη γενιά! Ο σολομός μεταναστεύει, διανύοντας χιλιάδες χιλόμετρα, από τον ωκεανό προς τα μέρη που θα γεννοβολήσει ταξιδεύοντας αντίθετα με το ρεύμα των ποταμών. Μετά γυρίζει στον ωκεανό για να επιστρέψει πάλι τον επόμενο χρόνο. Τα μικρά που θα γεννηθούν κολυμπούν και πηγαίνουν στον ωκεανό, για να επιστρέψουν για μία φορά πάλι στο τόπο ακριβώς που γεννήθηκαν, αυτή τη φορά για να γεννήσουν. Και το είδος αυτό ψαριών χρησιμοποιεί για να προσανατολιστεί τη μαγνητική πλοήγηση, που είναι ενσωματωμένη στον οργανισμό τους και σε αντιστοιχία με τη «μαγνητική υπογραφή» των τόπων που οι σολομοί θα γεννηθούν, θα ζήσουν και θα γεννήσουν.
Σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία, αυτοί οι μηχανισμοί προέκυψαν ως αποτέλεσμα τυφλής τύχης, όταν κάποια στιγμή μια «τυχαία» μετανάστευση χιλιάδων χιλιομέτρων είχε ευνοϊκό αποτέλεσμα. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πόση αφέλεια περιέχει μία τέτοια άποψη η οποία έρχεται να καταρριφθεί από τις σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις.
«Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Κύριε· τα πάντα εν σοφία εποίησας· η γη είναι πλήρης των ποιημάτων σου» (Ψαλμός ρδ’ 24)
Το πρόσωπο διά του Οποίου έγιναν τα πάντα, η Αγία Γραφή μας φανερώνει ότι είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Οποίος όχι μόνο μας δημιούργησε αλλά και εξασφαλίζει το αιώνιο μέλλον διά της σταυρικής θυσίας και αναστάσεώς Του σε καθένα άνθρωπο που μετανοεί για τις αμαρτίες του και επικαλείται το όνομά Του.
«Πάντα δι’ αυτού έγειναν, και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ εν, το οποίον έγεινεν» (Ιωάννης α΄ 3)
Η ομάδα «Χριστιανισμός και Επιστήμη»
