«Επειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου του θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του (Ρωμαίους 5:10)
«Επειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου του θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του (Ρωμαίους 5:10)
«Όταν, όμως, έρθει ο Παράκλητος, που εγώ θα στείλω σε σας από τον Πατέρα…» (Ιωάννης 15:26) Η ύπαρξη και δραστηριότητα του Αγίου Πνεύματος ως ένα από τρία τα πρόσωπα της Θεότητας καταγράφεται ήδη από την Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις 6:3, Ησαΐας 59:19, Ψαλμοί 51:11, Κριτές 6:34, Β' Χρονικών 20:14, Α' Χρονικών 12:18, Δευτερονόμιο 34:9, Έξοδος 35:31, Νεεμίας 9:20,30, Ζαχαρίας 4:6, Ιωήλ 2:28-31, κ.α.).
«…αναστήθηκε, δεν είναι εδώ!» (Μάρκος 16:6) Είδαμε στο προηγούμενο μέρος της μελέτης μας ότι, την πρώτη μέρα της εβδομάδας μετά το θάνατο του Χριστού κάποιες ευλαβείς γυναίκες που πορεύονταν προς τον τάφο Του αντίκρισαν κάτι αναπάντεχο το οποίο και ταυτόχρονα είναι το πιο χαρμόσυνο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας:
